Tren VIII
|
|
Autor
|
Jan Kochanowski
|
Podmiot liryczny
|
Zrozpaczony ojciec
|
Adresat liryczny
|
Urszulka
|
Sytuacja liryczna
|
Liryk wykorzystuje
retrospekcję, czyli wspomnienie, patrzenie wstecz. Ojciec przypomina sobie,
jak wyglądał dom, w którym było dziecko i uświadamia sobie, jak cicho i pusto
jest teraz.
|
O czym mówi podmiot?
|
W domu po śmierci
dziecka zrobiło się smutno i cicho, panuje pustka, mimo że jest wielu
domowników. Za życia dziewczynki dom tętnił życiem. Tren kończy wyznanie, jak
bardzo cierpią rodzice.
|
Jak mówi? Najważniejsze środki
stylistyczne i ich funkcja:
|
Analizowany wiersz
ma budowę stychiczną, sylabiczną, trzynastozgłoskową ze średniówką
po siódmej sylabie (wyjątki to wersy 3, 9, 12). Kochanowski skonstruował rymy
żeńskie, dokładne, gramatyczne, sąsiadujące, a czasem nawet głębokie, np.: śpiewała
– biegała
czy obłapiając – zabawiając. Dzięki nim udało mu się ukazać radość i
nastrój beztroski, jakie dominowały w domu Kochanowskich za życia ich
córeczki.
|
·
apostrofa
|
Utwór
zaczyna apostrofa do Urszulki, która sprawia wrażenie, że w mówiącym
narastają ból i pretensje do córki, że
odeszła:
Wielkieś mi uczyniła pustki
w domu moim,/Moja droga Orszulo, tym zniknienim swoim.
|
·
antyteza
i kontrast
|
Pełno nas, a jakoby nikogo nie było:
Choć dom
jest nadal zamieszkały przez pozostałych członków rodziny Kochanowskich i
służbę, poecie wydaje się, że nie ma w nim nikogo. Przytoczona antyteza
wprowadza w atmosferę pustki w domu i zapewne w sercu mówiącego. Obraz domu
przed śmiercią dziecka i po niej został przestawiony na zasadzie kontrastu
|
·
retrospekcje,
celowe powtórzenia
|
Dzięki zastosowaniu
wspomnień poeta ujawnia, jak wyglądało życie czarnoleskiego dworku, kiedy
ożywiały je śmiech i szczebiot dziecinki:
Tyś za
wszytki mówiła,
za wszytki śpiewała,
Wszytkiś w
domu kąciki zawżdy pobiegała.
[…]To tego,
to owego wdzięcznie obłapiając
I onym swym uciesznym śmiechem zabawiając
Urszulka była
dzieckiem ruchliwym, radosnym, niezwykle uroczym. W domu było jej pełno, co
podkreśla powtórzenie wszytki.
W najsmutniejszych
rodzinnych momentach uśmiech czy dźwięk głosu córeczki był dla rodziców
oznaką, że mają dla kogo żyć, że ktoś potrzebuje ich siły, ich opieki:
Nie dopuściłaś nigdy matce sie
frasować /Ani ojcu myśleniem zbytnim głowy psować,
|
·
anafora
|
Otaczająca
rzeczywistość nie daje za wygraną, rozpędza wspomnienia świadomość pustki i
ciszy w domu po śmierci dziecka. Poeta wyznaje: Nie masz zabawki,
nie masz rośmiać
sie nikomu.
Powtarzający się na
początku każdego ze zdań współrzędnych zaprzeczony czasownik podkreśla
bezsilność wobec przeżywanej traumy. Tren ukazuje prawdy psychologiczne o przeżywaniu
żałoby.
|
Niezbędne
konteksty:
|
·
kulturowy
- malarski
|
Jan Matejko głęboko
poruszony tragedią renesansowego poety namalował w 1862 r. Obraz Kochanowski
nad zwłokami Urszulki, na którym oddał głęboką rozpacz ojca. Niestety, oryginał
się nie zachował. Obraz znamy z akwarelowego szkicu i fotografii gotowego
dzieła.
|
Wniosek
interpretacyjny:
|
|
Tren VIII to głęboko wzruszający wiersz, który omawia pustkę, jaką w domu państwa Kochanowskich wywołała śmierć ukochanej córeczki.
|
|
|
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz