Zapiski polonistki: 039 040 Kartka z zeszytu Pieśń nad pieśniami poematem miłosnym

Temat: Pieśń nad pieśniami poematem miłosnym

Po lekcji będziesz:

czytał/a głośno, z właściwą intonacją fragmenty Pieśni nad pieśniami
swoimi słowami przedstawiał/a ich temat, charakteryzował/a uczestników dialogu
w czytanych fragmentach wskazywał/a cechy pieśni miłosnej
odczytywał/a religijny sens miłosnego dialogu
wskazywał/a charakterystyczne obrazy i symbole, odczytywał/a ich symboliczny sens (korzystał/a ze słowników i leksykonów)
określał/a, jaki obraz miłości wyłania się z Biblii
interpretował/a Pieśń nad pieśniami jako poemat miłosny o charakterze symbolicznym
określał/a uczucia wyrażane przez kochanków, przywołując wyrażające je środki stylistyczne
wyjaśniał/a, dlaczego Pieśń nad pieśniami znalazła się wśród tekstów religijnych
czytał/a ze zrozumieniem tekst popularnonaukowy

Marzenia dojrzewającej młodzieży

_________________________________________________________________________________ _________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________

Ideał partnera/partnerki

Chwila dla ortografii.

Zgodnie z zasadami polskiej ortografii, w tytułach książek, a także w tytułach ich rozdziałów, tylko pierwszy wyraz pisany jest wielką literą. Są jednak - tradycją motywowane - odstępstwa. Właśnie w tytułach Pismo Święte, Nowy Testament drugi wyraz jest tak właśnie pisany. Znaczna część ksiąg Biblii to nazwy zawierające imię, naturalnie pisane wielką literą. W pisowni tytułów innych ksiąg tradycyjnie też używamy wielkich liter (Księga Powtórzonego Prawa, Księga Liczb). Wyjątkiem od tych wyjątków jest Pieśń nad pieśniami, może ze względu na bardziej poetycki niż sakralny charakter i na częste funkcjonowanie poza Pismem Świętym. Ale nie czynimy błędu, jeśli nazwę i tej księgi zapiszemy jako Pieśń nad Pieśniami.

Wygląd Oblubieńca i Oblubienicy

Środki stylistyczne we fragmencie:

Charakter łączącego młodych uczucia

Zinterpretuj:

Słowa Oblubieńca: Zaklinam was, córki jerozolimskie, na gazele, na łanie polne, nie budźcie ze snu, nie rozbudzajcie miłości, póki sama nie zechce.

słowa Oblubienicy: Miły mój jest mój, a ja jestem jego.

Znaczenie symboliczne wyrazów

jeleń - To rącze i szlachetne zwierzę o wspaniałym porożu uchodzi za króla europejskich lasów. Opatrzność wyposażyła go w broń – poroże. Przy jego użyciu jeleń stacza liczne walki ze swymi rywalami. W walkach tych starożytność widziała obraz walki między światłością a ciemnością, między potęgami dobra i zła, a w rogach – obraz promieni świetlnych. Przez to jeleń stał się symbolem światłości. Prorok Habakuk w modlitwie uwielbienia używa wyrażenia „róg” w znaczeniu „promienie”. Jeleń był wyobrażeniem zwycięzcy, wybawiciela, obrońcy, przywódcy i przewodnika zmarłych. Świadczą o tym znaleziska jelenich poroży na starogermańskich cmentarzyskach. Ludy te uważały rogi za siedlisko siły przeciwdziałającej śmierci i nocy. Daniel z racji swej cętkowanej sierści był symbolem gwiaździstego nieba. Dlatego też niekiedy zwycięstwo światła nad nocą i potęgami ciemności przedstawia się jako pożeranie daniela lub młodej sarny przez lwa lub gryfa – symbole światła. Biały jeleń z promieniującym krzyżem wśród poroża jest symbolem wezwania łaski Bożej. Wiele miejsc z Pisma Świętego mówiących o jeleniu lub łani, nawet jeżeli opisują naturalne zjawiska, Ojcowie Kościoła odnoszą do Chrystusa lub wyznawców. Święty Augustyn mówi o jeleniu jako symbolu poszukiwania Boga i wzajemnej pomocy. Jelenie, płynąc w stadzie, tworzą łańcuch, w czym Ojcowie Kościoła upatrywali symbol chrześcijańskiej gotowości niesienia sobie nawzajem pomocy. Natomiast jelenie pijące u źródła są symbolem chrztu oraz wyrazem tęsknoty za źródłem życia obecnego w świętej Eucharystii.
synogarlica (gołąb) -Jedną z najpiękniejszych przypowieści, w jakich występuje synogarlica, jest biblijna przypowieść o Noem: „I odczekał (Noe) kolejnych siedem dni; i znów wysłał z arki synogarlicę; ta powróciła do niego wieczorem, niosąc w dziobku gałązkę oliwną; Noe wiedział więc, że wody ustępują z powierzchni ziemi. I odczekał znowu siedem dni i wysłał synogarlicę, która nigdy do niego nie powróciła" (Księga Rodzaju 8.10-12). Współcześnie gołąbka z gałązką oliwną w dziobie jest jednoznacznym emblematem pokoju, w Starym i Nowym Testamencie symbolizowała również duszę i miłość, czystą i prostą, Ducha Świętego bądź Ducha Bożego, natomiast w greckiej mitologii - Afrodytę - Wenus, boginię miłości. Uosabiała duszę wieczną, nieśmiertelną. .

Najtrudniejsze stronice Biblii Zenona Ziółkowskiego – ćw. 1.1 i 1.2