Temat: Powtórzenie wiadomości o antyku grecko-rzymskim
Motto:
Błąd jest przywilejem filozofów, tylko głupcy nie mylą się nigdy. Sokrates
Główne zagadnienia lekcji:
Lekcja poświęcona jest powtórzeniu i utrwaleniu wiadomości o
antyku grecko-rzymskim. Uczniowie pracują metodą stacji zadaniowych. Zadania
zgrupowane są wokół: eposów Homera, dramatu Sofoklesa i pieśni
Horacego; postaci mitologicznych; interpretacji sensów głębokich mitów; pojęć
teoretyczno-literackich związanych z epoką; związków frazeologicznych
wywodzących się z mitologii oraz nawiązań do mitów w malarstwie późniejszych
epok.
Cele lekcji:
Uczeń:
·
gromadzi i przetwarza wprowadzany na poprzednich
lekcjach materiał;
·
korzysta z różnych źródeł informacji
·
wdraża się do systematycznego uczenia się,
porządkowania zdobytej wiedzy i jej pogłębiania oraz syntezy poznanego
materiału
·
rozumie podstawy periodyzacji literatury,
sytuuje utwory literackie w starożytności
·
rozróżnia gatunki epickie, liryczne, dramatyczne:
epos, odę, tragedię antyczną
·
rozumie pojęcie motywu literackiego i toposu,
·
rozpoznaje podstawowe motywy i toposy oraz
dostrzega żywotność motywów antycznych
Uwagi dotyczące realizacji:
Lekcja trwa 45 minut. Warto zadbać o odpowiednia aranżacje
przestrzeni w klasie i odpowiednią dekorację. W trakcie rozwiązywania zadań
uczniom przydadzą się przygotowane wcześniej notatki wizualne. Mapy myśli: Starożytność, Iliada, Mityczne motywywędrowne, Bohaterowie „Antygony” (i tu), Wzór na szczęście według starożytnychfilozofów. Karty lektur: Odyseja,
Grecki mit o początku, Do Leukonoe, Do Deliusza, Wybudowałem pomnik. Chmury
wyrazów: Odyseja, Ideał starożytnego herosa, Mityczne motywy wędrowne. Pojawią się również inne opracowane przez uczniów materiały
wykonane w ramach projektu W greckim
teatrze…, pudełko z lekturą i gra planszowa. Warto je wyeksponować przy stacjach
zadaniowych i pozwolić uczniom z nich korzystać. Uczniowie pracują metodą
stacji zadaniowych. Za ukończenie zadań w danej stacji grupa otrzymuje nagrodę
oznaczoną numerem stacji (nagrody przyznaje nauczyciel po obejrzeniu efektów
pracy, różnicuje je i na koniec lekcji może na tej podstawie ocenić pracę
uczniów). Kolejność wykonywania zadań jest dowolna. Czas ograniczony do 6 minut
na stację.
Na lekcji wykorzystywane są gry dydaktyczne przygotowane w
sieci. W związku z tym nauczyciel prosi uczniów o przyniesienie tabletów lub
smatrfonów albo zapewnia odpowiednią ilość komputerów.
Środki dydaktyczne:
Krzysztof Mrowcewicz, Przeszłość i dziś, s. 10 - 86
Mapy myśli, karty lektur, chmury wyrazowe, gra planszowa,
pudełko z lekturą, czyli materiały przygotowywane podczas lekcji działu
Gry dydaktyczne: trimino – Interpretacje mitów, Zgadnij, kto
to – postacie mitologiczne, krzyżówka – dzieła starożytnych, Memory –
mitologizmy, puzle – Nawiązania do starożytnych motywów,
Fiszki – pojęcia teoretyczno-literackie
Przebieg lekcji:
1. Nauczyciel
dzieli klasę na grupy, dbając o to, by uczniowie słabsi mieli wsparcie w lepiej
sobie radzących. Lekcję zaczyna rozmowa na temat motta i prośba nauczyciela,
aby liczyła się współpraca, wzajemna pomoc, a nie rywalizacja. Nauczyciel wyjaśnia
zasady pracy.
2. Przy
pomocy mapy myśli Starożytność uczniowie przypominają najważniejsze informacje
o epoce.
3. Stacje
zadaniowe:
A. Gra:Zgadnij, kto to – postacie mitologiczne. Tym razem można wykorzystać łatwiejszą wersję gry: informacje wydrukować na karteczkach i pozwolić uczniom losować postacie do odgadnięcia. Uczniowie odkrywają karteczki z
charakterystykami postaci i podają ich imię. Odgadnięte karty się odkłada, a o
nierozpoznanych postaciach wyszukuje się informacji w różnych źródłach.
B. Trimino:Mity – interpretacje. Trimino to
wariacja na temat układanki domino. Gra polegająca na układaniu trójkątów
- każdy z boków musi pasować do boku innego trójkąta. W efekcie powstaje
sześciokąt.
C. Krzyżówka
– utwory Homera, Horacego i Sofoklesa.
D. Mitologizmy
– gra memory. https://www.educaplay.com/learning-resources/4760768-mitologizmy_memory.html
Gra opracowana do realizacji w sieci, ale można również przygotować ją na
kartonikach. Uczniowie mają nie tylko odkryć związki frazeologiczne, ale
również wyjaśnić ich znaczenie.
E.
Fiszki – pojęcia teoretycznoliterackie.
Heros
|
epos
|
cechy eposu
|
inwokacja
|
heros (półbóg) - w mitologii greckiej osoba zrodzona ze związku
boga i śmiertelniczki lub bogini i śmiertelnika
heros (bohater) - osoba, która wsławiła się bohaterskimi czynami
|
|
Jeden z głównych i najstarszych gatunków epiki,
np. „Iliada”, „Odyseja” ukazujące dzieje życia bohatera na tle wydarzeń
przełomowych dla zainteresowanych narodu. Często opowiadają nie tylko o
postaciach ludzkich, ale też boskich.
|
|
patos, podniosłość stylu, dwupłaszczyznowość świata przedstawionego
- świat ludzi i bogów
|
|
rozszerzona apostrofa otwierająca utwór literacki (używane
eposy)
|
|
porównanie homeryckie
|
|
epitet stały
|
|
wina tragiczna
|
|
konflikt tragiczny
|
porównanie poetyckie, które jest bardzo rozbudowane i stanowi
pewną samodzielną całość względem reszty utworu
|
|
powtarzające się określenie, które uwypukla główną cechę bohatera
lub zjawiska. Często ma postać epitetu złożonego np. „boski Achilles”, „boski Hektor” i
„szybkonogi Achilles”.
|
|
w tragedii starożytnej
błędne rozpoznanie sytuacji przez bohatera. Bohater, nieświadomy
rzeczywistego znaczenia okoliczności, w jakich się znalazł, podejmuje czyny
prowadzące do przypieczętowania jego losu i ostatecznie do katastrofy
|
|
polega na zderzeniu dwóch racji, które zawsze są równoważne. Kończy
się obustronną porażką oraz walką z losem człowieka skazanego na
porażkę.
|
|
ironia tragiczna
|
|
fatum
|
|
budowa tragedii
|
|
cechy tragedii antycznej
|
nieprzezwyciężona sprzeczność naznaczająca losy bohatera, polega
na tym, że wbrew jego woli i wiedzy podejmowane czyny nie dążą do
oczekiwanego skutku, a prowadzą do wypełnienia się fatum
|
w mitologii greckiej do personifikacja nieuchronnego,
nieodwracalnego losu; nieodwołalna wola bogów, na którą nikt nie ma
wpływu .
|
Prolog - scena wstępna, wprowadzająca w problematykę utworu.
Parodos - pieśń chóru wchodzącego na scenę.
Epejsodion - w dzisiejszej terminologii akt lub scena.
Stasimon - pieśń chóru rozdzielająca epejsodia.
Eksodos - pieśń chóru schodzącego ze sceny.
|
Wywodzi się z mitów.
Przedstawia konflikt wybitnej jednostki z siłami wyższymi, który
kończy się nieuchronną klęską - katastrofą bohatera.
Uwzględnia bohatera - który wbrew swojej woli - ściąga na siebie
winę tragiczną wynikającą ze złej oceny sytuacji.
Wywołuje u widzów litość i trwogę, co oczyszcza z tych uczuć (katharsis)
Przedstawia często splot wydarzeń, które - z pozoru dobre dla
bohatera - doprowadzają go do klęski (ironia tragiczna).
|
cechy mitu
|
|
topos
|
|
patos
|
|
mimesis
|
Opowiada historię świętą.
Odkrywa sakralny wymiar wszystkiego, co istnieje.
Opisuje początki świata, człowieka, zjawisk przyrody i
obyczajów.
|
|
powtarzający się w kulturze motyw, temat
|
|
podniosły sposób mówienia i pisania oraz nastrój powagi lub
wzniosłości
|
|
zasada twórczego naśladowania natury lub sztuki mistrzowskiej,
która obejmuje tę naturę kształtującą.
|
|
Katharsis
|
oczyszczenie - jedna z podstawowych cech sztuki, szczególnie
starożytnej (antycznej), np. tragedii
|
F.
Puzle – obrazy – Szkoła ateńska, Polski Prometeusz 1831, Natchnienie poety – To zadanie
indywidualne do wykonania na komputerze, tablecie lub telefonie. https://www.jigsawplanet.com/?rc=play&pid=3ad84f77ce78
puzle – Polski Prometeusz 1831
https://www.jigsawplanet.com/?rc=play&pid=0389300e741e
puzle Natchnienie poety https://www.jigsawplanet.com/?rc=play&pid=34bae7e2e5f5
puzle Szkoła ateńska
4. Uczniowie,
którzy szybciej wykonają swoje zadania grają w grę Tułaczka Odysa
5. Ocena
pracy uczniów.
6. Zadanie
domowe: Przygotować się do sprawdzianu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz